Çekingenlik ile yakın olan bir konu da Utangaç Çocuk kavramıdır. Utangaç çocuk; kalabalık ve yabancı sosyal ortamlarda kendini rahatsız ve huzursuz hisseder. Genel davranış biçimi; suskun ve ihtiyatlı olmaktır. Ortama katılmak ister fakat cesaret edemez. Bu çok doğal bir davranıştır ve aslında çocuk burada kendini bir nevi koruma moduna alır.
Ayrılık anksiyetesi ile (bu benim genellikle küçük kızımda halen yaşadığım bir durum) utangaçlık kavramını birbiriyle karıştırmamak gerekir. Her ikisinde de çocuk genelde annenin arkasına saklanır, uzak durur, konuşmaz ancak temeldeki sorun farklıdır. Ayrılık anksiyetesi olan çocuklar anneden ayrılmaktan korkar, utangaç çocuklar ise başkasıyla olan ilişkiden ve sosyal ortamlardan korkarlar.
Küçük yaşlarda yaşanan çekingenliğin ya da ileri derecede yaşanan sosyal fobinin bir çok nedeni olduğu uzmanlar tarafından belirtilmiştir. Bunlar; öğrenilmiş davranışlar, genetik faktörler, mükemmeliyetçi anne-baba tutumları, çocuktan yüksek beklentiler, kişilik özellikler, çocuğun sık sık utandırılıp aşağılanması, çocuğa sert eleştiriler, çocukta başarısızlık korkusu gibi nedenler utangaçlığa, çekingenliğe veya sosyal fobiye neden olabilmektedir.
